در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت
به تاریکی شن‌ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:
نرسیده به درخت،
کوچه باغی ست که از خواب خدا سبزتر است
و در$آن عشق به اندازه‌ی پرهای صداقت آبی است
می‌روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ، سر به در می‌آرد،
پس به سمت گل تنهایی می‌پیچی،
دو قدم مانده به گل،
پای فواره جاوید اساطیر زمین می‌مانی
و ترا ترسی شفاف فرا می‌گیرد
در صمیمت سیال فضا، خش خشی می‌شنوی:
کودکی می‌بینی
رفته از کاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه‌ی نور
و از او می‌پرسی
خانه دوست کجاست؟ 

( ه ری)

انگاه که انسانی دروغ میگوید
بخشی از جهان را به قتل میرساند
اینها قتلهای کمرنگی هستند
که انسانها به اشتباه زندگی میخوانند...
 

سپاس !
برای همه وقت هایی که مرا به خنده واداشتی .
برای همه وقت هایی که به حرف های این دل کوچکم گوش دادی .
برای همه وقت هایی که به من جرات و شهامت دادی .
برای همه وقت هایی که مرا در آغوش گرفتی .
برای همه وقت هایی که با من شریک شدی .
برای همه وقت هایی که خواستی در کنارم باشی .
برای همه وقت هایی که به من اعتماد کردی .
برای همه وقت هایی که مرا تحسین کردی .
برای همه وقت هایی که باعث راحتی و آسایش من بودی .
برای همه وقت هایی که گفتی "دوستت دارم "
برای همه وقت هایی که در فکر من بودی .
برای همه وقت هایی که برایم شادی آوردی .
برای همه وقت هایی که به تو احتیاج داشتم و تو با من بودی .
برای همه وقت هایی که دلتنگم بودی .
برای همه وقت هایی که به من دلداری دادی .
برای همه وقت هایی که در چشمانم نگریستی و صدای قلبم را شنیدی .
به خاطر همه ی این ها .

هیچ وقت فراموش نکن که :
لبخند من به تو یعنی " عاشقانه دوستت می دارم "
آغوش من همیشه برای تو باز است .
همیشه برای گوش دادن به حرفهایت آمادگی دارم .
همیشه پشتیبانت هستم .
در دنیا تو از هرکسی برایم مهم تر هستی .
همیشه دوستت دارم چه به زبان بیاورم چه نیاورم .
تو همیشه برای من شادی می آوری به خصوص وقتی که لبخند بر لب داری .
من همیشه  دلم برای تو تنگ است .
تو در تمام ضربان های قلبم حضور داری .
کمک کن تا لایق دلت باشم . کمک کن آنگونه باشم که باید.

 

در همین لحظه زندگی کنید، از گذشته و آینده کنده شوید و همین لحظه را بسازید.به کار خودتان کار داشته باشید و دست از سر تحلیل کارها و رفتار دیگران بردارید ,به نظر من این کار همان ورژن دوم فضولی در زندگی دیگران است، هیچ کس از آدم فضول خو شش نمی آید، حالا هر ورژنی که میخواهد باشد.دخالت و فضولی کردن در زندگی و کار های دیگران از مشخصه های بارز افراد نادان و بیسواد است.

 

مرا اینگونه باور کن...
کمی تنها ، کمی بی کس ، کمی از یادها رفته...
آسمان هم ترک ما کرده ، خدا دیگر کجا رفته...؟!
نمی دانم مرا آیا گناهی هست..؟
 که شاید هم به جرم آن ، غریبی و جدایی هست..؟؟؟